Eline Achterhuis zegt over haar werk: ‘Het gaat over mensen die je zomaar tegen zou kunnen komen. Ze maken me blij, verdrietig, boos of gelukkig. Laten ze zien wie ze zijn? Zie ik hen zoals ze zijn?’ Met penselen, paletmessen, vingers, poetslappen en oude versleten kwasten wil zij haar medemens in acryl, stiften, grafiet en water vangen. Voor haar serie Kracht en Kwetsbaarheid gebruikt Achterhuis oud en weerbarstig doek van onbewerkt grof linnen uit 1906 dat zij verstevigt met harsproducten. Het originele fabriekslinnen is afkomstig uit de verdwenen Twentse textielindustrie en werd teruggevonden in grootmoeders kast.